Finished
Blijf op de hoogte en volg Shirley
18 Maart 2014 | Filipijnen, Boracay Island
Joehoe, daar ben ik dan. Nog niet zo lang weg, maar al genoeg te vertellen. EEn goede vlucht gehad. Amsterdam-Manila 4 stoelen voor mijzelf alleen. Lucky me. He stukje Abu Dhabi -Manila zat ik naast een filipino die dezelfde halve marathon als ik zou lopen. Super leuk. Nummers uitgewisseld zodat we elkaar tijdens de halve wellicht kunnen treffen.
Eenmaal aangekomen in Manila stonden vader en moeder Tabaniag op mij te wachten. Ahh. Bij hen was ik de vorige keer een aantal dagen verbleven en nu was ik weer welkom. De dagen bij hen ben ik warm ontvangen, maar het was ook wel vermoeiend. Constant aanloop door familie en buurtbewoners en ik was gewoon moe. Had in het vliegtuig al niet geslapen en bij hen deed ik ook geen oog dicht. Dat baarde me ook wel zorgen voor de halve natuurlijk, want ik moest wel fit zijn.
Ondertussen contact gehad met mijn buurma uit het vliegtuig. Hij woont bijna tegenover de start van de halve. Ideaal. We spraken af dat ik eerst naar hem ging. Al mijn bagage meeneem, dara laat, samen lopen en terug. Zodat ik van hem ui door kon naar vliegtuig. Want ik zou na de halve doorvliegen.
Nachts om 2 uur met barstende koppijn opgestaan (nou ja, niet echt opstaan, want ik had weer geen oog dicht gedaan). Spullen gepakt en van plan om taxi te pakken. Tot vaders en de rest van he gezin zich bedenkt en mij niet met de taxi wil laten gaan. Te gevaarlijk en ken ik die jongen wel en blabla (dit soort dingen vind ik dus vermoeiend). Prima, hun brachten mij wel.
3 uur nachts dan gearriveerd bij Alvin en zijn vriend Pong. Pong loopt normaal afstanden van 60 kilometer. 21 K is dus appeltje eitje voor hem. Hij has besloten dat hij met mij mee zou lopen om mij te supporten. Op die manier zou hij zichzelf ook sparen voor een 60K due hij binekort loopt. Ik vn het wel erg lief van hem.
Tijdens het lopen heeft hij me echt super geholpen. De drukte was erg irritant soms.Bij drinkpunten ontstonden files (heeeel irri als je moet stoppen) En veel langzamere lopers en/of wandelaars maakten geen ruimte tijdens het lopen. Het was dus veel interval... opgehouden worden en dan versnellen om te passeren. Pong gaf steeds aan waar er ruimte was om te lopen, gaf me tips, bleef op me wachten etc. Alvin gedroeg zich als miss Diva tijdens het lopen, wat hilarisch was. Ik vond het in ieder geval super dat ze me erdoor sleepten, want het was echt niet makkelijk. 4 Heuvels in de route was een onaagename verrassing voor mijn lichaam wat al mega vermoeid was.Het was trouwesn wel een mooi plaatje... bijna volle maan, en dan 5000 mensen die heuvel op zien gaan in hetzelfde shirt. Heel bijzonder. Uiteindelijk toch de finish gehaald. Nog slechter gelopen dan ik verwacht had met een tijd tussen de 2.20 en 2.25 denk ik, maar de afstand bleek ook langer (23.5k). Maarja, het ging erom om non stop naar de finish te gaan en dat is gelukt. We waren snel hersteld en een half uur later deden we mee aan een workshop zumba. Net zo gek!!
Na de halve een happie eten en toen terug naar appartement van Alvin. Wat een vet luxe upperclass appartementencomplex is. Pong viel meteen in slaap en ik ging naar het zwembad. Woehoeee. Paar uurtjes aan de 4 zwembaden gehangen en daarna deze lieverds vriendelijk bedankt voor hun gastvrijheid. Taxi gepakt en op naar Boracay.
Taxi, vliegtuig, tricylce en bootreis later was ik dan op Boracay eiland. Paulo (zoon van het gezin van Manila) had vrij genomen en was ook hierheen gekomen. Met een aantal van het eiland heb ik sowieso nog contact. Ik zou verwachten dat ik moe was, maar had echt last van insomia. Met Jerry afgesproken. Dag later met alle andere oude bekenden afgesproken, Jerry erbij, aanhang erbij en gas op die lolly. Full Moon Party!!! Oh yeah.
Dat was gisteren. Vandaag zou ik met Abby gaan fietsen, maar dat feest ging niet door vanwege het toch wel errug gezellige Full Moon Party gister.Dus vandaag lekker alleen aan het strand gehangen. Wat me eigenlijk ook wel weer snel verveelt moet ik bekennen. Met Jerry gaan lunchen, daarna opfrissen in mijn hostel en nu blogje typen. Het is een verrassing wat vanavond brengt.
Ik hou jullie op de hoogte. Laters!
Eenmaal aangekomen in Manila stonden vader en moeder Tabaniag op mij te wachten. Ahh. Bij hen was ik de vorige keer een aantal dagen verbleven en nu was ik weer welkom. De dagen bij hen ben ik warm ontvangen, maar het was ook wel vermoeiend. Constant aanloop door familie en buurtbewoners en ik was gewoon moe. Had in het vliegtuig al niet geslapen en bij hen deed ik ook geen oog dicht. Dat baarde me ook wel zorgen voor de halve natuurlijk, want ik moest wel fit zijn.
Ondertussen contact gehad met mijn buurma uit het vliegtuig. Hij woont bijna tegenover de start van de halve. Ideaal. We spraken af dat ik eerst naar hem ging. Al mijn bagage meeneem, dara laat, samen lopen en terug. Zodat ik van hem ui door kon naar vliegtuig. Want ik zou na de halve doorvliegen.
Nachts om 2 uur met barstende koppijn opgestaan (nou ja, niet echt opstaan, want ik had weer geen oog dicht gedaan). Spullen gepakt en van plan om taxi te pakken. Tot vaders en de rest van he gezin zich bedenkt en mij niet met de taxi wil laten gaan. Te gevaarlijk en ken ik die jongen wel en blabla (dit soort dingen vind ik dus vermoeiend). Prima, hun brachten mij wel.
3 uur nachts dan gearriveerd bij Alvin en zijn vriend Pong. Pong loopt normaal afstanden van 60 kilometer. 21 K is dus appeltje eitje voor hem. Hij has besloten dat hij met mij mee zou lopen om mij te supporten. Op die manier zou hij zichzelf ook sparen voor een 60K due hij binekort loopt. Ik vn het wel erg lief van hem.
Tijdens het lopen heeft hij me echt super geholpen. De drukte was erg irritant soms.Bij drinkpunten ontstonden files (heeeel irri als je moet stoppen) En veel langzamere lopers en/of wandelaars maakten geen ruimte tijdens het lopen. Het was dus veel interval... opgehouden worden en dan versnellen om te passeren. Pong gaf steeds aan waar er ruimte was om te lopen, gaf me tips, bleef op me wachten etc. Alvin gedroeg zich als miss Diva tijdens het lopen, wat hilarisch was. Ik vond het in ieder geval super dat ze me erdoor sleepten, want het was echt niet makkelijk. 4 Heuvels in de route was een onaagename verrassing voor mijn lichaam wat al mega vermoeid was.Het was trouwesn wel een mooi plaatje... bijna volle maan, en dan 5000 mensen die heuvel op zien gaan in hetzelfde shirt. Heel bijzonder. Uiteindelijk toch de finish gehaald. Nog slechter gelopen dan ik verwacht had met een tijd tussen de 2.20 en 2.25 denk ik, maar de afstand bleek ook langer (23.5k). Maarja, het ging erom om non stop naar de finish te gaan en dat is gelukt. We waren snel hersteld en een half uur later deden we mee aan een workshop zumba. Net zo gek!!
Na de halve een happie eten en toen terug naar appartement van Alvin. Wat een vet luxe upperclass appartementencomplex is. Pong viel meteen in slaap en ik ging naar het zwembad. Woehoeee. Paar uurtjes aan de 4 zwembaden gehangen en daarna deze lieverds vriendelijk bedankt voor hun gastvrijheid. Taxi gepakt en op naar Boracay.
Taxi, vliegtuig, tricylce en bootreis later was ik dan op Boracay eiland. Paulo (zoon van het gezin van Manila) had vrij genomen en was ook hierheen gekomen. Met een aantal van het eiland heb ik sowieso nog contact. Ik zou verwachten dat ik moe was, maar had echt last van insomia. Met Jerry afgesproken. Dag later met alle andere oude bekenden afgesproken, Jerry erbij, aanhang erbij en gas op die lolly. Full Moon Party!!! Oh yeah.
Dat was gisteren. Vandaag zou ik met Abby gaan fietsen, maar dat feest ging niet door vanwege het toch wel errug gezellige Full Moon Party gister.Dus vandaag lekker alleen aan het strand gehangen. Wat me eigenlijk ook wel weer snel verveelt moet ik bekennen. Met Jerry gaan lunchen, daarna opfrissen in mijn hostel en nu blogje typen. Het is een verrassing wat vanavond brengt.
Ik hou jullie op de hoogte. Laters!
-
18 Maart 2014 - 12:08
Melanie:
Wat een verhalen in die paar dagen. Super om te lezen. Vooral fijn dat Alvin en Pong je hebben bijgestaan tijdens de 21K.
Geniet van de rest van je vakantie. Maar dat zal zeker wel lukken, jou kennende.
Greetz, Mel -
18 Maart 2014 - 12:51
Caroline:
Kei leuke start gehad dus enneh, houd dat nummer van Alvin maar goed vast. Sjiek de friemel.
Ik ben zoooooooo trots op je dat je de marathon onder de 2,30 uur uit liep. Denk maar zo, menig geen doet het je absoluut niet na!!!
Have fun! -
18 Maart 2014 - 13:29
NINO:
Mooi om te lezen, dat het goed met je gaat. Wij zijn trots op je voor het behalen van de halve. Kijken uit naar je volgende reisverhalen. Veel plezier en gezond blijven.
Veel liefs uit Enschede. -
18 Maart 2014 - 14:01
Jolanda & Melvin:
Wat meid wat leuk om je te volgen! En we zijn echt super trots op je. Erg fijn dat je hulp had.
Maar kom maar op met de rest van je verhalen, wij zitten er weer klaar voor -
20 Maart 2014 - 13:53
Rudy Nijhuis:
Helemaal te gek om te lezen. Ben blij dat het ondanks de vermoeidheid goed is gegaan.
Vermaak je. Gr. Pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
