Where the streets have no name- Vang Vieng

Daar zijn we weer. Dit keer vanuit Vang Vieng. Gistsreochtend met de mini bus vertrokken. Ik heb wel eens betere busritten gehad...:S Dit keer was het maar goed dat we als sardientjes in een blik op elkaar gepakt zaten. Anders waren we nog meer door elkaar geschud dan nu. Joe werd er nog wagenziek van. Arme jongen.

Maar na zo'n 7 uur in deze achtbaan van een mini bus gezeten te hebben, kwamen we dan op het busstation van Vang Vieng. Tuk Tuk naar ons guesthouse genomen. Ik had de dag ervoor met Karl gemaild. Die zou nog 1 avond in Vang Vieng zijn. Net de avond dat wij aankwamen. Hij heeft voor ons kamers geregeld in het guesthouse waar hij bleef. Ik deel nog steeds een kamer met Joe. Zo waren we weer met zijn vieren :D

We hadden Bill en Liz ook uitgenodigd voor een hapje en drankje. Toevallig zitten ze ook ins ons guesthouse nu. Na het eten naar de bar. We waren erg benieuwd, omdat het hier toch bekend staat als een hoop gefeest en drugs. Eerste bar viel mee. Toen nara de tweede. Nou daar werd het snel duidelijk. Je zit aan de bar, rondom het vuur of in een open hutje met hangmat. Ik zal uitleggen hoe onze rij hutjes waren: links van ons 3 gasten die lagen te slapen in de hangmat (waarschijnlijk stoned), rechts van ons een stelletje wat zo goed als sex met elkaar had en blijkbaar de illusie hadden dat ze prive in een hotelkamer waren (waarschijnlijk ook invloed), achter ons een gast die stond te kotsen met zijn bucket of whiskey nog in de hand. Welcome to Vang Vieng...:S

Vervolgens komt er zo'n gast uit Manchester naast ons zitten met zijn happy bucket. Alles waar hier happy voor staat bevat drugs. Hij had een happy mushroom bucket (alles gaat hier in buckets in plaats van glazen).Hij was helemaal blij aan het vertellen dat die en echt Zwitsers zakmes had gevonden. Maar hij voelde zich toch een beetje ongemakkelijk omdat hij EN stoned aan het worden was EN dan nog met een mes op zak liep. Zou de politie hier waarschijnlijk " belonen" met een lang verblijf in een ander guesthouse, als je begrijpt wat ik bedoel. Joe pakte zijn mes af en gooide die in de rivier. Ik was helemaal trots op mijn kamergenoot. En gek genog die gast ook, terwijl die zojuist zijn mes dus kwijt was. hahaha.

Tegen 2en had ik het gehad met wat ik allemaal om me heen zag en ging terug. Weer afscheid genomen van Karl, wan nu zien we elkaar niet meer tijdens deze reis. We proberen volgend jaar weer eens met zijn vieren af te spreken. In Amsterdam of Azie... haha Op straat ook allemaal dronken gasten. Hysterische vrouw die een vent mept. Hier voel ik me echt oud...oftewel...te oud voor deze ongein.

Het stadje zelf is erg leuk. Mensen zijn hier zo vriendelijk. Jammer van het wangedrag van de toeristen. Het is gelukkig ook een stuk goedkoper dan Luang Prabang (dat vond ik echt duur). Vandaag gaan we tuben. Straks ff kijken hoe ik het makkelijkste door kan reizen.

Ik heb geen foto's nu. Joe moet me er ff bij helpen. Maar die ligt te slapen.

Tot gauw.