Luang Prabang

Tja, waar moet ik beginnen. Ik heb zoveel beleefd de afgelopen dagen.

We vertrokken naar Chiang Khong. Tijdens de reis ontmoetten we wat engelsen en aussies. Het klikte erg goed met de engelsen en besloten samen verder te reizen. Chang Khong is echt een doorreis stad. Niks te doen daar. Ze hadden Eric en mij een gedeelde kamer gegeven zonder badkamer. No way, dacht ik. Dus met mijn chagarijnige kop en backpack op de rug naar de overkant. Goed hotel gevonden. Uiteraard veel te duur. Maar ik ben de master in het onderhandelen, Dus 10 minuten later had ik een vet luxe hotelkamer met uitzicht op de Mekong, voor weinig :D. Niet veel vd kamer gezien verder, want we zaten tot laat biertjes te drinken met de Engelsen. Wat aussies en een canadees er later bij. Hun gingen beer pong spelen. Grappig spel.

Chang Khong is geen ruk an. We gingen met de engelsen de stad in. Kwamen in een bar terecht waar een Thaise muzikant speelde. Verder was er niks te doen. De Thai noemde zichzelf Gun "cause he's got a small gun...". Waren zijn woorden he, niet de mijne. hahaha. Maar je hebt vast al door wat voor type het was. Gun wou graag bij ons zitten en zijn fles whiskey met ons delen. Geen probleem :D Hij vond mij wel erg sexy en wou steeds met me op de foto. Ach ja, ik ben de beroerdste niet. Whiskey in ruil voor een beetje lachen op de foto is best een goede deal. Terwijl het personeel al aan het opruimen was zaten we daar uren lang. Het was echt super gezellig. Wat hebben we gelachen met die Gun. Toen de whiskey op was wou Gun ons meenemen naar een andere bar. Eenmaal aangekomen bleek dat het een vage karaoke tent was. Ik dacht dat we bij een bordeel aankwamen ofzo. Allemaal aparte kamers met beveiliging voor de deur. En dan ga je met zijn allen die kamer in, die behangen is met dat eierdopjes spul. En dan maar zitten drinken en karaoke doen. Heel wazig. Maar toen er 1 uit de kamer wou werd er nogal raar gereageerd door de beveiliging. Alsof je niet weg mocht. Ik voelde me er erg onprettig bij, dus ik besloot terug te gaan naar mijn hotel. Joe had hetzefde nare gevoel en liep met me mee. Eric en Karl bleven achter met Gun. De volgende dag bleek dat Karl vlak na ons was vertrokken omdat hij zich ook niet helemaal op zijn gemak voelde. Eric weet niet hoe lang hij met Gun is gebleven. Die is door blijven zingen en whiskey drinken met Gun totdat die een total black out had blijkbaar.

De volgende dag moesten we de grens over. Dat duurde eeuwen. Wat een gedoe en een afzetterij om je Laos visa te krijgen zeg. Maar niet interessant om te vertellen, dus dat skip ik maar even. Eenmaal de grens over stapten we in de slowboot. Op naar Pakbeng. We waren weer gezellig met zijn 4en en zo kwamen we de dag wel door. De slowboot is echt slow.... maar het uitzicht is prachtig.

's Avonds kwamen we aan in Pakbeng. Karl en Eric deelden een kamer en Joe en ik besloten ook een kamer te delen. Het was Karl zijn verjaardag. Dus na het eten ging ik zogenaamd een sigaretje roken. Snel de straat ingerend en een cake op de kop getikt en zelfs met een kaarsje erop. Karl was helemaal ontroerd :D Daarna op naar de bar. Pakbeng is echt een dooie stad. Er is was 1 bar. Onderweg werd me 2x drugs aangeboden. Ik had het al helemaal gehad met deze stad. Hoge prijzen ook. Heb zelfs nog afgedongen op een pakje sigaretten. Ga geen 25.000 kip voor een pakje betalen. Afzetters daar. In de bar een leuke groep ontmoet en toen waren we met zo'n 15 personen Karl zijn verjaardag aan het vieren.

Vervolgens weer vroeg op voor een lange dag op de slowboot. Maar liefst 9 uur. Eenmaal op de boot bleek deze (in tegenstelling tot die van een dag eerder) geen stoelen meer voor ons allemaal te hebben. 9 Uur lang op de grond liggen/slapen tussen de potten rijst en gasflessen en andere zooi. Ik zat er met Karl en Joe. Gelukkig waren we zo slim geweest om de dag ervoor een set kaarten te kopen. Dus we kwamen de dag wel door. Beetje kaarten, beetje kletsen, beetje dutten. En vooral genieten van het uitzicht. En dan eindelijk.... na 3 dagen reizen.. kwamen we 's avons in Luang Prabang. Eric en Karl haden snel een kamer gevonden. Maar het was de laaste kamer met single beds daar. Dus Joe en ik moesten nog een half uur verder sjouwen met onze zware backpacks op totdat we iets geschikts vonden.

Ff opfrissen en natuurlijk weer het bier opzoeken. Hier geen Chang bier, maar Lao beer. Smaakt ook prima :D Op de markt gegeten en daar kwamen we de Aussies tegen die we eerder tijdens onze reis ontmoet hadden. Aiden en Cardy. Samen nog meer bier gedronken :D. Blijkt dat alles hier om 23 uur al dicht gaat. Boring. Maar ik had gelezen dat de bowling baan "the place to be" is voor Laos people. Voor hun is dat echt uitgaan. En laat de bowlingbaan nou later open blijven.... hahaha. Dus met zijn 6en in de tuk tuk naar de bowlingbaan. Aiden vond het leuk om al rijdend achter de tuk tuk te hangen en op die manier op zijn slippers over de grond te surfen. Enerzijds lagen we in een deuk, anderzijs bracht het wellicht wat onbewust moedergevoels naar boven. Ik liep in ieder geval schreeuwen als een viswijf, dat het zo gevaarlijk is en hij op zijn kont moet gaan zitten etc etc. haha. Toen zijn slippers versleten waren van het "surfen" vond hij het gelukkig welletjes en kon ik weer gerust adem halen.

Toen naar binnen bij de bowlingbaan. Oh wat was dat lachen zeg. Tussen die Laos mensen die helemaal uit hun dak gaan van bowlen. Ik bakte er niks van, maar gelukkig haalde Joe ons gemiddelde omhoog. Uiteindelijk ging ook die tent dicht. Cardy nog snel in zijn ontblote bovenlijf door de zaal rennen (het gaat echt helemaal nergens over, maar wij kwamen natuurlijk niet meer bij van het lachen). Snel wat bier kopen voor de take away en met zijn 6en een strand zoeken aan de Mekong River. Die vonden we niet. Maar wel een brug over een andere rivier. Daar zaten we dan in het pikkedonker op en hangende brug van bamboe. Biertjes erbij en genieten :D Uiteindelijk elkaar allemaal een geheim over jezelf verteld (we zien elkaar waarschijnlijk toch nooit meer en je moet toch wat). Maar dat resulteerde ook in wat goede gesprekken en een hoop gelach. Tegen 4 uur 's morgens tijdelijk afscheid genomen van elkaar. We waren zo slim dat we geen kaartje van ons guesthouse hadden en de naam niet eens wisten. Hoe dom kun je zijn...Dus dat was ff zoeken. Half 5 's morgens eindelijk in bed. Ik was helemaal naar de klote.

Omdat het zo laat was geworden besloot ik voor het eerst om de wekker niet te zetten. Lekker uitslapen. Karl was al vroeg vertrokken naar Vang Vieng. Wellicht treffen we elkaar daar weer. Nu zijn we met Eric, Joe en ik. We hadden gewoon een relax dag. Beetje rondlopen, bier drinken :P . Ook een toer geboekt voor vandaag. En bij Big Brother Mouse Project schoolboeken gekocht voor onze trip. Daar wat woorden gehad met Joe. Alsof we 10 jaar getrouwd zijn stonden we daar te kibbelen op straat. hhhaha. Joe en ik kunnen het prima met elkaar vinden. Maar en half braziliaans met een half italiaan....dat zijn 2 temperamenten soms ff botsten.Uiteraard hebben we het al lang uitgepraat en weer weer goedgemaakt. Friends again. Dus samen op zoek naar een club die voetbal uitzend. Want zoals het een engelsman betaamt moet er engels voetbal gekeken worden. Kwamen Liz en Bill tegen (die we eerder die dag ontmoet hadden). Daar ff wat mee gedronken. Ook zij wouden voetbal kijken. Maar al zit de hele club vol... om 23 uur gaat alles dicht. Ja dan zou je de tweede helft missen. Dan maar op onze kamer tv kijken met een biertje.

Gisteren al de extra calorieen van het vele bier verbrand tijdens een trekking. Eerst een local village bezocht. Ter plekke schriften en pennen gekocht.We hebben gewoon alles gekocht wat de vrouw had. haha Vervolgens naar de lokale school en daar konden we onze spullen (en onze lesboeken die we al gekocht hadden in Luang Prabang) afgeven. Daarna uuuuren lopen door de bossen/jungle. Even opfrissen in de rivier en en verder lopen. Daarna naar de watervallen. Dat was echt cool. Een duik genomen. Was heerlijk verfrissend. "s Avonds waren we toch best moe. Dus Joe en ik gingen op tijd terug naar de kamer. Nog een paar uur gekletst en voetbal gekeken tot ik in slaap viel.

Vanmorgen met Eric naar de Reres geweest. De monikken lopen om 7 uur 's morgens de straat in. Dan krijgen ze eten van de lokale bewoners. We waren wat laat, maar konden er net nog iets van zien. Beste indrukwekkend. Eric wou daarna een tempel bekijken. Ik heb Joe opgehaald en wij gingen naar de Big Brother Mouse Project. Dat is echt een simpeoed project. Ze hebben een inloopuur van 9 tot 11 's morgens. Laos mensen (ook monniken) zitten je op te wachten. Je gaat aan tafel zitten. Er komt een Laos bewoner(s) bij je om met je te praten. Zodat hun engels verbeterd worden. Ze zijn zo gemotiveerd om engels te leren. Echt respect. De meesten komen uit hele arme orpen 20 uur rijden vanaf Luang Prabng. Verlaten het ouderlijk huis om te studeren in de stad. Wat overigens een vermogen kost voor hun. Velen werken daarnaast in een guesthouse. Ze zijn super geintereers in je. Ik heb foto's laten zien van mijn huis en het werk. Vonden ze helemaal geweldig. Eentje nog geholpen met grammatica. En Naan maakte allemaal notities in zijn woordenboek. Dat vond ik zo zonde. Mar hij had genpapier. Ik had het bij me, dus gaf hem mijn papier. Dat joch was zo blij met dat papier. Zet je meteen weer met beide benen op de grond.

We moeten vandaag de reis naar Vang Vieng regelen. Eigenlijk wouden ik gisteren weg. Maar ik begin wat lui te worden. Dus nog ff een relaxdag hier en dan zitten we morgen 7 uur lang in de bus te schudden over een hobbelige weg. Heb Karl net een email gestuurd. Hopelijk hij morgen nog in Vang Vieng, zodat we weer wat af kunnen spreken.


Tot in Vang Vieng