Manila-Banaue-Bontoc-Sagada

Daar ben ik weer :D Ff de praktische info eerst: mijn mobiel is nog steeds steeds dood. Ik heb hem (nog) niet kunnen reanimeren.

Waar was ik gebleven...van Manila met de nachtbus naar Banaue. Airco op de hoogste stand. Jaja, dat herinnert je er aan dat je in Azie bent. Dus dikke trui aan, sjaal om en vooral de hele nacht niet kunnen slapen. Ik werd wat ziek. Voelde me misselijk en duizelig. Vermoedelijk gewoon van de vermoeidheid. Maar het ging nog net. De busreis duurde natuurlijk langer dan 10 uur, maar zo'n 12 uur ivm wegwerkzaamheden onderweg. Eenmaal aangekomen in Banaue kreeg ik ineens een helder moment. Geen idee waar dat vandaan kwam, want dat heb ik niet zo vaak. haha. Ik besloot om niet naar Batad te gaan, maar " het rondje Noorden" andersom te doen en in Sagada te beginnen. Daar zat Karl namelijk. Dan zou ik hem misschien ff kunnen treffen. En ik was toch al naar de klote van de reis, maar nog net verrot genoeg om een pauze in te lassen.

In Banaue al snel de jeepney naar Bontoc gevonden. Daar ook een nederlandse meid leren kennen en later kwam er nog een nederlandse meid in de jeepney. Zaten we met 3 alleenreizende nederlandse meiden in de jeepney. Wie had dat verwacht. Wij met zijn 3en naar Bontoc om daar over te stappen op de jeepney naar Sagada (2.5 uur). Vervolgens in de jeepney naar Sagada (1 uur). Eenmaal in Sagada vonden we al snel een guesthouse. Margreet en ik kozen dezelfde. Net toen ik Margreet vroeg of ik haar mobiel mocht lenen om Karl te bellen, kwam Karl voorbij lopen. Toeval bestaat niet.

Sagada it was. Eerste aankomstmiddag niet veel gedaan. Op de veranda blijven hangen met Margreet. 's Avonds de nl meiden, Karl en Freddy (duitser) samen gegeten. In Sagada sluit alles om 21 uur op de Bob Marley bar na. Partypoopers Karl en ik hebben ons daar nog een aantal uurtjes vermaakt.

Volgende ochtend toch vroeg op.Beginnen met een koude douche. De hele regio zit zonder stroom... Wandelen en op zoek naar de "hanging coffins" oftwel hangende grafkisten. Deze hangen in een grot. Echt bizar. We liepen met onze club van 5 (Margreet, Marly, Freddy, Karl, ik) naar de vallei. De bedoeling was om niet door te vallei te lopen maar erlangs. Shirley was natuurlijk weer eens afgeleid... ik zag mensen aan het werk op een begraafplaats. Maakte een praatje met hun en Karl kwam er nieuwsgierig bij. Hun waren een graf aan het metselen voor een overleden vriend. Bbq erbij, tequila erbij (9 uur smorgens). Was allemaal best gezellig. haha. Toen we weer verder wouden lopen kwamen we erachter dat we de rest kwijt waren... :S. Die local wezen ons de weg. Gaven ons een shortcut. Nou NO WAY. Uiteindelijk kwamen we dus middenin die vallei. Op een gegeven moment zagen we de rest ergens boven op een rots. Die kwamen naar ons toe. En toen zaten we allemaal vast in de vallei. Mmmmm dan maar doorlopen. Nou dat hebben we geweten. Mijn rode short was helemaal zwart van de modder. Stukken struik in mijn haar. Serieus wel 20 x onderuit gegaan. Na 2 uur (!!) kwamen we bij een rivier waren kinderen aan het spelen waren. Die konden ons gelukkig een uitweg laten zien. Moesten we nog wel en stukkie door de rivier en over de rotsen...

Avontuur overleefd zonder bloed of gebroken botten. Hulde aan ons alle onverantwoordlijke vallei hikers!! Marly en Freddy gingen nog de cave tour doen. Nou als je mij ergens NIET blij mee maakt, is het het idee om door een smalle doorgang door een grot te moeten. Het ziet er allemaal prachtig uit, maar vind het toch een naar idee. Dus ik skip. Met Karl en Margreet nog een wandeling gemaakt en nog meer hanging coffins gezien.

Om 18.45 (een tijdstip om nooit meer te vergeten) waren we ook verlost van de koude douches, lauwe bier en zaklamplicht. De stroom was terug. Jihaaa, reden voor een feestje. Nog meer backpackers gevonden en avonds met 12en wezen eten en vooral veel bier na gehad. Was een erg geslaagde avond. Een van de mannen van de begraafplaats herkende ons. Die zat ook in de bar. Hoe grappig.

Vanmorgen ging een groepje naar Baguio. Karl en ik gingen naar Banaue. Ik had op de heenweg, tijdens mijn tussenstop in Banaue al snel contact gelegd met een guide en zijn nummer gekregen. Maar ja, mijn telefoon is dood en Karl zijn filipijnse beltegoed op. Dus we hadden nog niet kunnen bellen. Maar rara wie kom ik direct tegen. Ja hoor, het is Jeffrey.

Jeffery bracht ons gratis naar het centrum. Snel ff kamer gezocht. Tja, het is allemaal wel minder kwaliteit en voor meer geld. Mmm dan maar 1 nachtje kamer delen om de kosten te delen. Ff lunchen. Hele vissekop in mijn soep :D en Jeffrey bracht ons naar de view points van de rice fields. Hier kwamen we voor. Onderweg snel ff bustickets gekocht voor de nachtbus naar Manila morgenavond. Zouden we dan morgen overdag naar Batad gaan. Maar eigenlijk had ik er na de derde viewpoint in Banuae wel genoeg van. Ik heb genoeg rice fields gezien. Karl had hetzelfde gevoel. Plan weeeeer omgegooid en besloten morgen niet naar Batad door te reizen. Nu gaan we een trekking door Banaue doen. Dan gaan we dus echt door de rijstvelden lopen.

Het was jammer dat ik al een busticket naar Manila heb. Ik was eigenlijk nog liever vanavond al doorgegaan. Ik vind Banaue echt een bagger stad. Duur, eten niet lekker, mensen minder leuk, bagger guesthouses, ze vragen zelfs nog geld om je mobiel op te laden. En hier lopen ook al de mannen op Mamo te kauwen. Lopen ze met die rode tanden voortdurend te spugen. Bah. Totaal overrated door alle reisgidsen. Enige positieve aan deze stad is het uitzicht op de rijstvelden.

Ook hier trouwens weer geen zon. Locals vertellen dat het door de typhoon komt. Het klimaat is overal van slag. In Sagada heel veel regen gehad. Vandaag is het droog in Banaue, maar mistig en zonder zon. Straks ff checken welke schade de typhoon heeft aangericht. Buiten de 418 doden zal er vast veel materiele schade zijn. Wellicht zijn bepaalde steden en wegen verwoest. Zeker iets om rekening mee te houden.

Oh ik zal later proberen om foto's te uploaden. Gaat nu nog ff niet lukken helaas.

Laterssss